Stamppot rauwe andijvie. Je kunt sommige mensen ervoor wakker maken. Mij ook. Jammer dat het langzaam een vergeten groente aan het worden is. Men weet niet meer zo goed wat je ermee kunt doen. Sommige recepten zijn het beste, namelijk om niets bijzonders met andijvie te doen. Gewoon niets bijzonders, alleen maar ragfijn snijden en door de stamppot. En lekker, lekker !! Echter als kind dachten we héél anders over andijvie. Hier vind je een leuke artikel over andijvie en hoe gezond het is.
Andijvie werd vroeger door kinderen gehaat !
Gekookte andijvie vond ik, als kind, regelrecht grúwel eten. Spinazie ging nog wel. En bruine bonen met spekjes ook nog wel. Maar andijvie ?? Al moest ik daarna voor straf zónder eten naar school, dat was géén probleem. Want andijvie eten was nog véél erger. Vroeger was het anders als nu, als kinderen sprak je met elkaar. Dat doen veel kinderen niet meer, die ‘appen’.
En omdat de meeste kinderen vroeger tussen de middag een warme middagmaaltijd aten, werd er op het schoolplein besproken wat er gegeten was. En als je bij de zielepootjes hoorde die andijvie hadden moeten eten, was er maar één vraag : …”..heb je het ook opgegeten ?..”.. Nee, dat hadden de meeste niet. Ik dus ook niet.
Behalve stamppot rauwe andijvie
De enige uitzondering op álle andijvie gerechten, voor kinderen, was : ‘stamppot rauwe andijvie’ oftewel “Stimp-Stamp”. De schoolbel ging om 11.45 uur. Dan was het rénnen naar huis. Het was zeker 3 kilometer. En ik moest ervoor zorgen dat ik eerder thuis was dan mijn zus. Die lustte dat ook graag. En mijn vader, want die at ook gevaarlijk veel van die lekkere stamppot rauwe andijvie. Mijn moeder deed altijd aan de lijn, dus die at niet veel. Daar zat geen gevaar in. En mijn jongste zus was nog een peutertje, die lustte dat nog niet.
Als dan de grote pan met stamppot rauwe andijvie op tafel kwam werd het stil. De azijn kwam ook op tafel. En de mosterd. Smullen tot je geen ‘pap’ meer kon zeggen.
De Geneeskrachtige Keuken 