Er zullen weinig mensen op de wereld zijn , die geen stukje chocolade lusten. Vooral kinderen zijn er gek op. Chocolademelk, chocoladeletters, chocoladetruffels, chocolade bonbons,  chocolade ijs en chocolade fondue. We kunnen er zo van genieten. Het hoge aandeel suiker in de chocolade is niet gezond. Maar chocolade zelf is als erg oud. Ook als natuurgeneesmiddel. Maar hoe gezond is chocolade eigenlijk. En waar kan het tegen helpen ? Hier vindt u een informatief en leuk artikel over chocolade. 

Een beetje over de geschiedenis van chocolade.

Eigenlijk heb ik er geen moeite mee om een chocolade winkel voorbij te lopen. Maar mijn probleem is ..” als je er ééntje hebt gegeten. Tja, dan eet ik het liefst de rest van het doosje ook leeg..”   Iedere bonbon lijkt me spannend lekker. En ik denk dat ik niet de enige met dit probleem ben.

Chocolade is zeker geen moderne uitvinding. De geschiedenis van chocola is ongeveer 3000 jaren oud. Het eerste en alleroudste woord is ‘Kakawa‘.

Dit woord stamt uit de tijd van ca 1000 jaren voor onze jaartelling.  In “Kakawa” is nu nog steeds  een echo van het woord ‘Cacao’  te beluisteren.

Hiermee bedoelde men de cacaoboom en zijn vruchten. De Maya’s hebben deze boom tot grote plantages gemaakt, dit vanwege de handel in cacao bonen.

Wist je dat men vroeger werd betaald in cacao bonen ?Als salaris ?  Niet hier in Europa, maar in de golf van Mexico. Vooral de oude Maya’s hadden bewondering voor deze schepping van de natuur.  Ze verhieven de mooie, diep bruin gekleurde bonen niet alleen tot betaalmiddel, maar verklaarden de hele cacao boom tot heiligdom.

Montezuma, de laatste leider van de Azteken, hief zijn belastingen van de Maya’s ook in cacaobonen. Want Montezuma en zijn naasten schepten dagelijks ca 40 bekertjes van dit krachtige ” xocoatl” ( xococ=cacao + atl=water) uit gouden schalen. De Europeanen konden  ‘xocoatl’ niet goed uitspreken en maakten er het woord ‘chocolat’ van.  Het moet een onaangename en zeer bittere drank geweest zijn, waaraan de Azteken peper, chili of maïs toevoegden, om de smaak nog een beetje te verfijnen. En met een houten spatel werd de drank geroerd tot hij schuimde.

Toen wij ooit eens in Venezuela waren, hebben we een rondtocht gemaakt. Onderweg in de jungle, lagen op de weg grote vruchten te drogen. Cacao. We mochten wat van de helemaal rauwe cacao vrucht proeven. Het was vies en erg bitter. Het leek totaal niet op de chocolade, zoals wij die kennen.

Chocolade, een geschenk van de goden. 

Toen de eerste Europeanen ‘de nieuwe wereld’ ontdekt hadden, namen ze niet alleen de cacao mee, maar ook de aardappel, bonen, tomaten, paprika en maïs. En vervolgens waren het vooral de nonnen en monniken in de Spaanse kloosterkeukens die met steeds nieuwe recepten voor chocolade experimenteerden.

Roosteren, malen, koken, mengen en wat ze maar bedachten. In de zogenaamde ‘Chocolaterias’ kon vervolgens iedereen van vers bereide cacao genieten.

Een leuke,  oeroude anekdote over het drinken van chocolade in de kerk. 

Lees de rest van dit bericht →