Saffraan, het is een intrigerende specerij. Saffraan komt uit de bloem van een winterharde plant, die zijn oorsprong vindt op KRETA. De crocus sativus of crocus safran. De bloem heeft 3 oranje stampers, die worden gedroogd en gebruikt in de keuken als smaakmaker en als kleurstof. Tegenwoordig wordt saffraan vooral geproduceerd in Spanje en in Iran. Maar ook in Griekenland, Turkije, India en Kasjmir. Er zijn ongeveer 150.000 bloemen nodig voor één kilo saffraan-draadjes. In de oude medicinale geschiedenis van onze wereld stond saffraan bekend om zijn helende eigenschappen. Het is een anti-oxidant, werd vroeger gebruikt bij maag- en darmproblemen, tegen slapeloosheid, als “anti-depressiva”, natuurlijke cholesterol verlager, verbetert de doorbloeding en bloedcirculatie in het lichaam. Bovendien verhoogt saffraan de zuurstofvoorziening in de kleine bloedvaatjes, dus vooral in de ogen. Hier vind je een zeer uitgebreid en bijzonder leuk artikel over saffraan. Veel lees plezier gewenst.
Wat is saffraan ?
Saffraan zijn de draadjes van de krokus bloemen. Als de bloemen bloeien, worden ze afgeplukt en gaat men de stamperdraadjes eruit halen. Draadje voor draadje. Goede saffraan wordt met de hand geoogst. En dat is een hele klus. Draadje voor draadje ! Daarom is dit het kostbaarste specerij ter wereld, het is zelfs duurder als goud. Saffraan geeft een goudgele kleur aan gerechten.
Het wordt veel gebruikt in de Arabische keuken. Maar ook in de Europese, Indiase, Iraanse, en Centraal-Aziatische gerechten. Kortom ; bijna iedereen vindt het lekker.
De smaak wordt omschreven als die van honing. Maar dan met iets metaalachtigs op de achtergrond. Het is te gebruiken in vleesgerechten, rijst, curry’s en soepen. Maar ook met kaasgerechten maakt saffraan er iets bijzonders van, qua smaak. In Spanje wordt het gebruikt in de paella.
De geschiedenis van saffraan
Het woord “saffraan” is afgeleid van het woord “za’faran” , en dit betekent ‘geel’ . Als je saffraan in heet water legt, zie je de mooie gele kleur ontstaan. De oude Latijnse naam is “crocus sativus” .
Saffraan komt zelfs voor in spreuken uit het Oude Testament. En in de Grieks-Romeinse tijd werd die dure saffraan soms zelfs uitgestrooid over de vloeren van theaters en openbare ruimten. Dit vanwege de geur van saffraan. En van een oud Romeins keizer, rond het jaar 220, werd gezegd dat hij baadde in water, geparfumeerd met saffraan.
Those were the days,….
PS : Ik hoop voor hem dat zijn bad niet al te heet is geweest. Dit in verband met de kleur van saffraan, als het geweekt is in heet water. (grapje van de schrijfster Tieneke 🙂
Rond het jaar 960 kweekten de Arabieren saffraan in Spanje. Men neemt aan dat de saffraan in de 13e eeuw in Italië, Frankrijk en Duitsland ingevoerd werd door de kruisvaarders, die de knollen meebrachten uit Klein-Azië.
Toen deze dure specerij in Europa populair begon te worden. En men de geur en smaak zeer kon waarderen, nam de vervalsing snel toe. In ongeveer 1358 werden er wetten gemaakt, deze zeer strenge wetten werden ingevoerd om de kwaliteit te beschermen. In Duitsland heette dat de “Saffranschau” , en werd gehouden in Neurenberg.
Alle specerijen handelaren werden verplicht om hun saffraan aan een kritisch onderzoek te laten onderwerpen. Daarbij werden harde straffen opgelegd, als de kwaliteit werd afgekeurd.
Bijvoorbeeld in 1444 werd een handelaar, genaamd Findiker, die geknoeid had met de kwaliteit van zijn saffraan, gevangen genomen en de ongelukkige werd, samen met zijn natgemaakte saffraan, levend verbrand. En in 1456 werd een andere handelaar, Elss Pfragerin, voor ditzelfde vergrijp levend begraven, samen met zijn saffraan bollen.
De Geneeskrachtige Keuken 