Ciao Tutti,…. Zeg ik, om maar eens met de deur in huis te vallen. Ik hou van de Italiaanse keuken. Het is niet lang geleden dat we in Italië zijn geweest. Het zuiden was een en het noorden worden door ons regelmatig eens een weekje bezocht. Vooral Napels en de Cinque Terre waren prachtig. Matera Basilicata. Het Comomeer en het Gardameer. Maar de Veneto is ook schitterend. Alles in Italië vinden we mooi. Matera Basilicata was een totale ontdekking, wat een oudheid bij elkaar. Waar ik verliefd op kan raken zijn de helder blauwe zee, de geuren en kleuren op de markt, de huizen in de zon. De bloemen en de planten gewoon op straat. De warmte op het grote plein van de stad en de terrassen vol mensen. De winkeltjes met spullen  en de wijnen.  Iedereen kwebbelt en is relaxed. We houden van Italie. Gelukkig hebben we een Italiaanse schoonzoon, die weet alles van Italiaans koken. Die vraag ik dus de oren van het hoofd, want hij is kok. Hoeveel geluk kan iemand, die van Italiaans koken houdt,  in het leven hebben. Hier vindt u een leuk artikel over Italië, en waarom ze daar pizza eten. 

“..L’Italia e un paese senza gli Italiani..”

“..L’Italia e un paese senza gli Italiani..“ zegt de eigenaar van ons vaak bezochte Italiaanse restaurant vaak, als we een praatje maken. En daarmee bedoelt hij dat Italie een land zonder “echte” Italianen is. Ongeveer 100 jaren geleden werden de verschillende stads-staatjes tot één koninkrijk samengevoegd. De stads-staten als Rome, Napels, Venetië en Florence hebben hun stempel op “de” Italiaanse keuken gezet.  Toscane of Sardinië.

Regionale verschillen in de Italiaanse keuken. 

Toch zijn , zelfs vandaag de dag, de regionale verschillen nog erg sterk. En dat merk je ook sterk in hun keuken. In Nederland weet iedereen ook wel dat Limburgsche Vlaai een echt streek product was. In de Italiaanse taal is er het woord  “campanilismo”, wat betekent dat iedere burger trots is op de kerktoren in zijn geboortestad, en die zo mooi vindt dat er voor hem niets mooiers bestaat. Deze instelling heeft zich zeer positief ontwikkeld voor de Italiaanse keuken. In veel families wordt er volgens oude tradities gekookt.

De inwoners van dezelfde regio zworen bij de hun geweldige grondsoort, en die van de buren was maar niks. En welke gerechten daarom het allerlekkerste zijn, daarover wordt in alle regionen heftig gediscussieërd. Zodoende heeft de culinaire sektor zijn veelvoud gekregen en ook behouden. Dit is niet in veel landen hetzelfde. Bijvoorbeeld de markten, ; Op Sicilië is  het bereiden van ( Siciliaanse aubergines) delicate groenten recepten een lust voor hart en bloedvaten. De benodigdheden ervoor zijn op het hele eiland rijkelijk te krijgen, en dit ook het hele jaar door!

De markt in Italië

Nergens in Italië zijn de markten zo kleurrijk, geurig en vol mensen als hier. Je kunt zoveel bezienswaardigheden bekeken hebben,als je niet op de markt geweest bent, dan heb je het land niet gezien! Monreale en Cefalu en Selenunte zijn erg mooi! Maar zonder de markten heb je het hart van de siciliaanse kultuur gemist.  Daar kan ik als een kind in een speelgoedwinkel of snoepjeswinkel genieten. Het is erg jammer dat ik niet goed Italiaans spreek.

In salades (SALADE MET VERSE KRUIDEN) maken de ingrediënten het recept af. Daarmee bedoel ik dat ik in de kast altijd een dure fles olijfolie heb staan. Voor gewoon koken is dat niet nodig, maar voor de salades maakt het een groot verschil. Ook de kaas. Als je iets lekkers hebt gekookt, is het haast een doodzonde om daar de “parmezaanse kaas” uit de rode bus over te gooien. Daarmee verniel je de smaak. Kaas moet je ook niet met zo’n fijne rasp bewerken.Maar maak lekker grote grove krullen met een mini kaasschaaf of een madoline.

Ook de verse kruiden maken een recept van “lekker” naar “sprankelend”. Kijk, in gewone gekookte gerechten kun je best gedroogde kruiden doen. Maar in de salades gaan  alleen verse. Ooit heb ik bij een tuincentrum potplanten gekocht. Majoraan, thijm, oregano, rozemarijn en salie. Die heb ik in een hoekje van de tuin gewoon in de grond gepoot. En nu kan ik handenvol verse kruiden zo uit mijn tuin halen. Wat een weelde! En de bijen zijn blij met de bloemen ervan.

“Mangiare in Compagnia“

Eten en drinken spelen een belangrijke rol in de samenleving. “Mangiare in compagnia”. Oud en jong verzamelen zich gezamenlijk aan tafel, en niet alleen om de honger te stillen. Het is ook een sociaal gebeuren. Men PRAAT met elkaar in de waarste zin van het woord.

Een ritueel die men nog zelden vindt, om ECHT de tijd te nemen is een zeldzaamheid. Ons hollanders eigenlijk vreemd. Wij hebben  ” haast”  en  “nog meer te doen”, ik kan me voorstellen dat mensen verliefd worden op de rust en de vele tijd die er  opeens is.

Een Italiaanse maaltijd.

Een italiaanse maaltijd begint in de regel met een “antipasto“,. een voorgerecht dat vaak alleen een huisgemaakte salami of een paar olijven bevat. Daarna komt de “primi piatti” oftewel de eerste gang. vaak bestaat die uit “minestre” (soep)  (ITALIAANSE KOUDE SOEP), “paste”(deegwaren met saus) “risotto” (rijst) , of “gnocchi” (aardappelen, gries of maismeel). Deze gang is om de ergste trek te stillen.

Daarop volgt de “secondo piatti” . Deze bestaat hoofdzakelijk uit vis- of vlees- of eiergerechten. Daarbij hoort een verse salade of gekookte groente als bijlage. Het bijgevoegde  witbrood kun je in grote stukken breken, en dat veeg je door de saus. (ITALIAANSE TOMATENSAUS)

Kaas en/of fruit besluiten in het algemeen de maaltijd. Een fles lichte en droge landwijn en een kruik gekoeld water horen evengoed op tafel te staan, als de grote stukken brood. En een sterk geurende “espresso” besluit de maaltijd. Eventueel wordt het geheel geblust met een “digestivo” . Vaak een kruidenlikeur. Of de bekende “ITALIAANSE CITROENLIKEUR“.. (LIMONCELLO)

Het gekke is dat een feestmaal zich in weinig onderscheid van de dagelijkse maaltijd. Het verschil zit hoogstens in het aantal hoofdgerechten. En de fruitmand zal misschien plaatsmaken voor kostelijke desserts. Bij een feestmaal wordt voor het eten een “aperitivo” geserveerd. En na het feestmaal een “digestivo”, bijvoorbeeld een grappa of fernet.

Oh, en waarom ze in Italië pizza eten is vrij simpel. Het deeg wat overgebleven was na het bakken van brood, werd belegd met alle ingrediënten die overgebleven waren van het bereiden van een maaltijd…. En aangezien er anders werd gekookt in vele regio’s kon dit nogal verschillen. Maar wat alle huismoeders, waar dan ook ter wereld, jammer vinden.. is het weggooien van lekkere dingen. Ook in Italië. Dus werd dit platte brood in de ovengeschoven. Even wachten ;  PIZZA MET RUCOLA.

Met een hartelijke groet van Tieneke.

Meer lezen over Mediterrane voeding en koken ?

• https://degeneeskrachtigekeuken.nl/2012/06/30/hoe-kook-ik-een-lekker-italiaans-gerecht/
• https://degeneeskrachtigekeuken.nl/2011/05/28/waarom-eten-ze-in-italie-pizza/ 
• https://degeneeskrachtigekeuken.nl/2018/06/05/kappertjes-kleine-groene-smaakbommetjes/ 
• https://degeneeskrachtigekeuken.nl/2019/07/07/hoe-maak-ik-een-lekkere-griekse-mezze-10-vlug-klaar-recepten/

PS ; Zoekt u de beste zuivere curcumine c3 ‘superieur’ en/of kurkuma longa ? Ik, persoonlijk, beveel u dekurkumaspecialist aan. Een webshop met brede specialistische kennis en knowhow van veelzijdige hoogwaardige ayurvedische producten. Kurkuma olie, kurkuma zalf met sandelhout ? U vindt het bij dekurkumaspecialist. Zij zijn de nummer ÉÉN in kurkuma en curcumine. De beste kwaliteit voor de laagste prijs. 

Disclaimer : Raadpleeg bij twijfel altijd een arts. Samensteller doet geen claims over diagnose, behandeling, genezing of ziektepreventie. De inhoud van dit artikel is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden. Houd er rekening mee dat de inhoud van dit artikel nog niets is geëvalueerd door medisch deskundigen. Geen van deze informatie dient te worden opgevat als medisch advies.  Raadpleeg daarom altijd een medisch gespecialiseerd/gekwalificeerd arts met kennis van natuurlijke supplementen voor aanvang van gebruik van natuurvoeding,voedingsadviezen en/of voeding of natuurlijke supplementen.